چکیده: از آنجا که اسلام دینی جامع و کامل وجمیع شئون جهان در آن مورد تامل قرار گرفته است، انسان هم که یکی از موجودات جهان، بلکه اشرف آنها می باشد، در این دین جایگاه خاص خودرا یافته است، واز جمله زندگی اجتماعی او. بدیهی است که اسلام دیدگاه خاص ودقیقی نسبت به زندگی اجتماعی انسان دارد جوانب مختلف این زندگی در این دین به بحث گذاشته شده است، از قبیل: روابط اجتماعی ، نهادهای اجتماعی، گروههای اجتماعی ومانند اینها.قرآن کتاب تاریخی وقصه سرایی نیست ومنظورش از نقل داستانهای خود، هدایت خلق بسوی رضوان خدا وراههای سلامت است. وبا بیان سنتهایی که در اقوام گذشته رخ داده، رمز جلو افتادن وعقب افتادن ملتها را به ما نشان می دهد.هیچ پیامبری بسوی امتی فرستاده نشد، مگر برای نشان دادن راههای رشد و تعالی واین امتها بودند که با نوع عملکرد خود، سرنوشت خود را رقم زدند. عواملی که جامعه را از رشد و شکوفایی بازداشته و آن را به سمت انحطاط و سقوط می برد با صراحت  در قرآن بیان شده و گاه خداوند نمونه هایی از اقوام را بر می شمرد.مطالعه در تجربه های آن ها، همچون دیدن اوضاع و احوال ماست و می توان با شناخت علل و عوامل نابودی گذشتگان، راه نجات را شناخت و برای رسیدن به سعادت و تعالی کوشش نمود.