چکیده: مسأله ي مورد نظر در اين تحقيق  ،  صله ي ارحام از ديدگاه اسلام و نگاه دين نسبت به مهماني به عنوان يكي از شيوه هاي صله ي ارحام است . يكي از حقوقي كه ا نسان موظف به رعايت آن مي باشد ، حقوق خويشاوندي است . صله ي رحم از جمله موارد و مصاديق اين حقوق مي باشد كه در اسلام مورد توجه قرار گرفته  و  نسبت به آن سفارش شده است  و  منظور از آن اين است كه ا نسان با  خويشاوندان خود  پيوند داشته باشد ؛  با آنان قطع رابطه نكند و در حد توان در رفع نياز و گرفتاري هاي آنان تلاش نمايد . خداوند متعال در آيه اي از قرآن كريم در كنار امربه تقواي خودش ، توصيه به صله ي ارحام و پرهيز از قطع آن نموده و در آيات ديگري ، كساني كه اين عمل را ترك كرده و قطع رحم مي كنند را مورد لعن قرار مي دهد و آنان را زيان كار معرفي مي نمايد . اين فريضه ي الهي از چنان ارزشي برخوردار است كه آثار زيادي براي آن ذكر شده است . از مهم ترين آن آثار ، افزايش عمر مي باشد و پس از آن آثاري همچون : افزايش مال ، افزايش محبت ميان خويشان ، رفع گرفتاري ، حساب رسي آسان در قيامت ، استحقاق رسيدن به درجات خاص بهشتي و ... بر آن مترتب است . بنابراين براي اين كه اين آثار مشمول حال انسان شود ، او بايد با خويشانش ارتباط برقرار نمايد كه اين ارتباط با شيوه هاي مختلفي مي تواند انجام گيرد . يكي از اين شيوه ها كه دراين تحقيق به صورت خاص و مجزا  مورد  توجه  قرار گرفته ،  مهماني دادن مي باشد كه  آداب  ويژه اي براي آن بيان شده است . افرد    مي توانند با انجام اين شيوه هم از فضايل وآثار ارزشمند مهماني دادن وهم از پاداش وآثار صله ي رحم بهره مند شوند .