چکیده: موضوع ثقلین از جمله مباحث مهم در میان فریقین بوده و می‏تواند از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گیرد. ثقلین در نهج‏البلاغه مورد تأکید است. حضرت علی (علیه السلام) در برخی خطبه‎ها، به این دو ثقل پرداخته و اهمیت آن را بیان داشته است. همان طور که قرآن مایه‎ی نجات انسان بوده و سبب رهائی انسان از فتنه است، اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) نیز به همان میزان مایه‎ی نجات آدمی می‎باشند. عدم مراجعه به این دو ثقل همواره سبب انحرافات بشری است. رجوع به قرآن که تبیین صحیح آن در سایه‎ی راسخون فی العلم که همان معصومین صورت می‎گیرد، هدایت و سعادت اخروی بشر را فراهم می‎نماید که پرداختن به این مطلب امری ضروری است. در سایه آگاهی و آشنایی نسبت به ثقلین، درک صحیح نسبت به قرآن و اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) به وجود می‎آید. روش صحیح تفسیر قرآن، تفسیر قرآن به قرآن است اما چون خود قرآن انسان‎ها را به معصومین ارجاع می‎دهد، رجوع به سنت معصومین مکمل تفسیر قرآن خواهد بود. قرآن کریم در آیه‎ی تطهیر به صراحت به لفظ اهل بیت (علیهم السلام) اشاره فرموده است. مفسران شیعه درباره مصداق آن که پنج تن آلِ عبا هستند اتفاق نظر دارند اما مفسران اهل سنت در این باره اختلاف نظر دارند که اگر به فرض این که تمامی این نظرات درست باشد جمع این آراء با تمامی بستگان نَسَبی و سببی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مساوی خواهد بود که در آینده درباره‎ی مصداق اهل بیت (علیهم السلام) از دیدگاه امام علی (علیه السلام) پرداخته می شود.