از ویژگیهای علامه امینی (ره) صاحب كتاب الغدیر، عشق و ولای كامل او بود نسبت به آل محمد (ع) عشقی وصف ناشدنی كه می توان گفت «الغدیر» نیز در اثر همین عشق نوشته شد. در مجالس با صدای بلند بر مصائب آل محمّد (ص)‌ می گریست به طوری كه دیگران و به خصوص اهل منبر و نوحه‎خوانان تحت تأثیر گریة ایشان منقلب می‎شدند، گویا یكی از آل محمّد در مجلس است و اگر گوینده ی مصیبت، نام حضرت زهرا (س) را می بُرد، آنگاه خون در رگهایش متراكم شده و چونان كسی كه ظلم بر ناموس او رفته فریاد می‎زد و همراه اشك بی‎امان، از چشمانش شعله ی آتش بیرون می‎زد.

منبع: سیمای فرزانگان، ص۱۸۳